Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

Η ιστορία του Αρλεκίνου





Μια φορά κι έναν καιρό στην πόλη με τις γόνδολες, τη Βενετία, ζούσε ένα φτωχό παιδάκι, ο Αρλεκίνος. Τις μέρες της Αποκριάς, στη Βενετία γιορτάζουν το καρναβάλι με παρελάσεις και γιορτές. Όλοι ντύνονται μασκαράδες και κρυμμένοι πίσω από τις μάσκες τους γλεντάνε μέχρι το πρωί.

Ο μικρός Αρλεκίνος, κάθε απόγευμα, καθόταν στο παράθυρο, έβλεπε τους γελαστούς μασκαράδες που περνούσαν παρέες παρέες κάτω από το σπίτι του και μερικές φορές ένα δάκρυ κυλούσε στο μαγουλάκι του.  Θυμόταν πώς ντυνόταν κι αυτός μασκαράς μαζί με τον πατέρα του και τη μητέρα του και κάνανε βόλτες στην πλατεία το Αγίου Μάρκου με τα περιστέρια.  Τώρα πια όλα ήταν διαφορετικά ! Ο πατέρας είχε πεθάνει και η καημένη η μητέρα του με μεγάλη δυσκολία κατάφερνε να πληρώνει τα έξοδά τους.  Σκούπιζε, λοιπόν, το δάκρυ του και χαιρετούσε τους γελαστούς μασκαράδες που του φώναζαν να κατέβει μαζί τους στο γλέντι.


Η μαμά του είδε το κρυφό δάκρυ του Αρλεκίνου και ανέβηκε στη σοφίτα αποφασισμένη να βρει κάτι, έστω κι ένα παλιό ρούχο, για να μασκαρέψει το λυπημένο παιδί της.

Κάτι μικρά κουρελάκια από υφάσματα της έδωσαν την ιδέα ! Τα μάζεψε όλα, πήρε τα ραφτικά της και δούλεψε  μέχρι το πρωί. Ένωσε τα μικρά κομματάκια, έκανε ένα μεγάλο πολύχρωμο πανί και μ’ αυτό έραψε μια φανταχτερή στολή, που άλλη δεν είχε ξαναγίνει !       
                           
Ξύπνησε χαρούμενη το Αρλεκίνο και τον έντυσε με τη στολή. Φούντωσε τα κατσαρά καστανά μαλλάκια του παιδιού και, σαν τελευταία πινελιά, άνοιξε δυο τρύπες με το ψαλίδι της σε μια μαύρη βελούδινη λωρίδα και την έδεσε στα μάτια του παιδιού για μάσκα ! Το αποτέλεσμα ήταν θαυμάσιο !
Ευτυχισμένος ο Αρλεκίνος, με τα δάκρυα απ’ τα παράπονα να λάμπουν στα ματάκια του, έδωσε ένα σκαστό φιλί στη μανούλα του και έτρεξε στην πλατεία.

Τα πυροτεχνήματα έλαμπαν στον ουρανό και τα παιδιά μάζευαν καραμέλες και σοκολάτες που  πετούσαν οι άρχοντες από τα μπαλκόνια.

Όταν έφτασε στην πλατεία ο Αρλεκίνος, όλοι θαύμαζαν τη φορεσιά του, κι εκείνος χαρούμενος άρχισε να χορεύει χωρίς να φανερώνει ποιος είναι.

Ποιος είσαι; τον ρωτούσαν πολλοί. Είσαι από τη Βενετία; Που αγόρασες αυτή τη θαυμάσια στολή;
Ο Αρλεκίνος χαμογελούσε και κρατούσε καλά φυλαγμένο το μυστικό του, ώσπου μια κοπελίτσα τού άρπαξε τη μάσκα.


Είναι ο Αρλεκίνος ! φώναξαν κάποιοι ξένοι. Αυτός είναι ο βασιλιάς του καρνάβαλου, φώναξαν όλοι μαζί και του πρόσφεραν φρούτα και γλυκά χορεύοντας χαρούμενοι γύρω του.


Μια μικρή Κολομπίνα τρέχει κοντά του σείοντας το ντέφι της ψηλά στον αέρα και του λέει:
-Λοιπόν Αρλεκίνε τι λες; Θέλεις να χορέψουμε μαζί;

Ο Αρλεκίνος χωρίς να χάσει χρόνο την έπιασε από το χέρι και χόρευαν ξέφρενα όλη νύχτα. Όταν ο χορός τελειώνει όλοι αρχίζουν να ρωτούν τον Αρλεκίνο που βρήκε αυτό το υπέροχο και μοναδικό κουστούμι και εκείνος γεμάτος υπερηφάνεια απαντά :
- Μου το έφτιαξε η μητέρα μου, η κυρία Φαντασία!
Το πρωί γύρισε στο σπίτι του φορτωμένος με γλυκά.
Ένας χρόνος πέρασε.  Την επόμενη χρονιά, μόλις πλησίαζε η Αποκριά, όλοι έτρεξαν στη μητέρα του Αρλεκίνου και πλήρωναν όσο όσο για να ράψουν μια πολύχρωμη φορεσιά Αρλεκίνου!





      



                                        


ΡΥΘΜΙΚΗ ΑΓΩΓΗ


Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΤΑΡΑΝΤΕΛΑΣ

της Μαριλένας Καββαδά

Το ντέφι μου χτυπώ
με εύθυμο ρυθμό 
και όλους σας καλώ
σε τούτο το χορό.

Ταραντέλα -Ταραντέλα
να χορέψουμε με τρέλα
Ταραντέλα- Ταραντέλα
χοροπήδα- χαμογέλα

Το ντέφι μου χτυπώ 
με κέφι ζωηρό
και όλους σας καλώ
στον πιο τρελό χορό.

Ταραντέλα - Ταραντέλα
να χορέψουμε με τρέλα
Ταραντέλα -Ταραντέλα
χοροπήδα -χαμογέλα.

Τα παιδιά γίνονται ζευγάρια Αρλεκίνοι και Κολομπίνες και χορεύουν κρατώντας οι Κολομπίνες ντέφι που το χτυπούν ρυθμικά. Κάθε φορά που γίνεται παύση της μουσικής ευχαριστούν το ζευγάρι τους και ψάχνουν να βρουν ένα νέο για να συνεχίσουν τον χορό.
Ο χορός της ταραντέλας είναι ένας ζωηρός και εύθυμος χορός που αγαπιέται πολύ από τα παιδιά. Λένε πως το όνομα του ο χορός το πήρε από την αράχνη Lycosa Tarantula όπου το δάγκωμα της προκαλούσε μια ασθένεια που λεγόταν ταραντισμός με συμπτώματα όπως καταθλιψη και μεγάλη κόπωση. Λένε ότι κάποιες μελωδίες επιδρούν ψυχομαγνητικά στα άτομα όπως η μελωδία της ταραντέλας επιδρά ως αντίδοτο της ταραντούλας!
Η Ταραντέλα προέρχεται από την πόλη Τάραντο της Σικελίας.

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ
Τα παιδιά παρατηρούν την στολή του Αρλεκίνου και διαπιστώνουν ότι αποτελείται από συγκεκριμένα σχήματα. Εξηγούμε ότι το σχήμα αυτό ονομάζεται ρόμβος. Χωρίζουμε ρόμβους σε τρία μεγέθη και τρία χρώματα κόκκινο, κίτρινο πράσινο.

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Ανθισμένη Αμυγδαλιά

ΑΝΘΙΣΜΕΝΗ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ- Η ΝΥΦΟΥΛΑ ΤΟΥ ΒΟΡΙΑ

Από το Παράθυρο στην Εκπαίδευση τ.37

Καταμεσής στο μεγάλο περβόλι στέκεται μια πλουμιστή νυφούλα άσπρη και ροζ με χιλιάδες φύλλα και φυλλαράκια, κάθεται πάντα εκεί, περιτριγυρισμένη από το πεύκο, τη λεμονιά, τη μιλιά, τη νερατζιά, τη λεύκα , τη ροδιά.....Όλοι οι γείτονες την αγαπούν πολύ, γιατί είναι πάντα γελαστή, ευγενική δίνει πάντα την σειρά της στα άλλα δέντρα να ποτιστούν και αυτή πάντα τελευταία παίρνει νεράκι. Όλα τα δέντρα, επειδή είναι η μικρότερη την προστατεύουν και της δίνουν συμβουλές.



Προχτές το μεσημέρι ήρθε επίσκεψη στο περιβολάκι ένα αεράκι από το κάμπο. Πήγε κοντά σε όλα τα δεντράκια τα χάιδεψε, η ροδιά τον κέρασε ένα λεπτό δικό της άρωμα.
Το αεράκι πήγε πήγε κοντά στη λυγερή Μυγδαλίτσα της χάιδεψε τα σγουρά της μαλλιά και μετά της είπε την είδηση πως στον δρόμο καθώς ερχότανε συνάντησε την βασίλισσα Άνοιξη και πως του είπε να τρέξει παντού να το πει για να ετοιμαστούν! Όποιο δεντράκι στολιζόταν πρώτο η βασίλισσα θα το βράβευε με ένα μεγάλο παράσημο και θα το έκανε υπασπιστή της!  Για αυτό το λόγο έπρεπε να βιαστεί να προλάβει τα άλλα δέντρα.
Η Αμυγδαλίτσα δεν θέλησε να πιστέψει το αεράκι, αμφέβαλλε για τα λόγια του. Όμως το αεράκι επέμενε ,της έδειξε τον καταγάλανο ουρανό. Μετά της έδειξε ένα μικρό ρυάκι, βούτηξε ένα μικρό κλωνάρι να το δοκιμάσει αν ήταν δροσερό και απαλό και όχι κρύο και παγωμένο. Τι περίεργο! Το νεράκι δεν ήταν παγωμένο της φάνηκε χλιαρό. Τότε σήκωσε το κεφαλάκι της με τα πολλά κομπάκια και πήρε την απόφαση. Θα χαρούν όλα τα δέντρα όταν την δουν έτσι στολισμένη, θα τους αναγγείλει τον ερχομό της καλής τους βασίλισσας. Όλη την νύχτα ξετύλιγε τα μπουκλάκια της..... Το επόμενο πρωί όλο το περιβόλι γύρισε προς το μέρος της θαμπωμένο. Ο παππούς κούνησε λυπημένα το κεφάλι.
- Α τρελή Αμυγδαλίτσα πολύ βιάστηκες να στολιστείς είναι ακόμα χειμώνας θα έρθουν αγέρες και θα αρπάξουν τα ωραία σου λουλούδια.
 Πραγματικά δεν πρόφτασε να τελειώσει τα λόγια του και ένας δυνατός αγέρας φύσηξε!Ήταν  θυμωμένος επειδή η Αμυγδαλίτσα περιφρόνησε την δική του βασιλεία. Με τα παγωμένα του χέρια άρπαξε το κεφαλάκι της και κούνησε δυνατά τα λυγερά της κλαδιά. Τα ανθάκια πέσανε καταγής και αρκετά τα πήρε μαζί του. Μετά ήρθε και άλλος δυνατότερος που ζήλεψε τον πρώτο. Όλο το περιβόλι αυτό το βράδυ έμεινε ξάγρυπνο να ακούει τα κλάματα της Αμυγδαλίτσας. Όλοι την παρηγορούσαν και της έλεγαν ότι η βιασύνη δεν έχει ποτέ καλά αποτελεσματα  Το ποταμάκι της έπλυνε τα δακρυσμένα μάτια και της είπε 
- Μην στεναχωριέσαι αύριο θα βγάλεις καινούρια ανθάκια για να στολίσεις το σγουρό σου κεφαλάκι.
Εσύ θα είσαι το πιο όμορφο δεντράκι όταν έρθει η βασίλισσα Άνοιξη το βραβείο σου ανήκει!!!

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Το περιβόλι με τα δέντρα


η Αμυγδαλίτσα ανθίζει



ο αγέρας φυσάει

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

ΑΜΥΓΔΑΛΙΕΣ ΑΠΟ ΠΛΑΣΤΕΛΙΝΗ






ΑΜΥΓΔΑΛΙΕΣ ΜΕ ΔΑΚΤΥΛΟΜΠΟΓΙΕΣ






Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

Ο Μύθος της Αλκυόνης - Αλκυονίδες μέρες

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΑΛΚΥΟΝΗΣ

Παρατηρούνται την περίοδο από τα μέσα Δεκέμβρη μέχρι και τον Φλεβάρη, κάποιες ηλιόλουστες μέρες είναι οι λεγόμενες Αλκυονίδες μέρες. Οι Αρχαίοι Έλληνες προσπάθησαν να δώσουν μια ερμηνεία με τον δικό τους τρόπο ..........
Αυτές τις μέρες ένα όμορφο πουλί η αλκυόνα γεννάει τα αυγά της!








Αφηγηθήκαμε στα παιδιά τον γνωστό μύθο, εντυπωσιάστηκαν με την ροή της ιστορίας εξέφρασαν διάφορα συναισθήματα λύπης , αποδοκιμασίας, θυμού, αγωνίας ....
Τα παιδιά εκφράστηκαν μέσα από το θεατρικό  παιχνίδι,  συνεργάστηκαν , βίωσαν τον μύθο.


                                             
  
ΓΛΩΣΣΑ

Θέσαμε στα παιδιά προβληματισμούς για την εξέλιξη του μύθου, κάναμε υποθέσεις ,σενάρια διατυπώσαμε ερωτήσεις τα παιδιά άλλαξαν κάποια γεγονότα και όσα τους δυσαρέστησαν. Μετά καταγράψαμε όσα ειπώθηκαν και δημιουργήσαμε τον μύθο της Αλκυόνης με διαφορετικό τέλος αυτό που ικανοποιούσε τα παιδιά.
Κατόπιν το κάθε παιδί ζωγράφισε στο χαρτί του τον μύθο της Αλκυόνης με ένα διαφορετικό τέλος!!









Τα παιδιά είπαν: ο Κύηκας δεν πνίγηκε σώθηκε από ένα δελφίνι και  γύρισε στην αγαπημένη του,
ο Δίας παντρεύτηκε την Αλκυόνη για να την παρηγορήσει, κ.α

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ

Μια μικρή αλκυόνη  πεινασμένη χρειάζεται να την ταΐσουμε. Ρίχνουν τα παιδιά το ζάρι και δίνουν στην αλκυόνη να φάει τόσα ψάρια όσα δείχνει το ζάρι.








Το κάθε παιδί μπορεί να έχει την αλκυόνη του να την ταΐζει και όποιο πρώτο συμπληρώσει 10 ή 20 ψάρια θα είναι  νικητής.

Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2014

Φλεβάρης

  Ο Φεβρουάριος ήρθε! Το τελευταίο παιδί του Χειμώνα και της Παγωνιάς! Προβλημάτισε τους γονείς του από την μέρα που γεννήθηκε. Ήταν διαφορετικό από τα άλλα παιδιά τους, είχε ένα προβληματάκι με το πόδι του, ήταν λίγο κουτσός. Αυτό δεν το εμπόδισε όμως να κάνει σκανταλιές.
Μαζί με τον αδερφό του τον Γενάρη τρέλαναν τους ανθρώπους με τα μασκαρέματα και τον χαρτοπόλεμο! Η συνέχεια στο βιβλίο "Τα παιδιά του Χειμώνα"της  Λότη Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου.......................
 
Τα παιδιά άκουσαν με προσοχή την ιστορία του Φλεβάρη,  τους έκανε εντύπωση το κινητικό πρόβλημα του Φλεβάρη. Πόσο δραστήριος ήταν τίποτα δεν τον σταματούσε και όλα τα έκανε άνω- κάτω! Ήθελαν να μάθουν περισσότερα για αυτόν...


Αυτό αποτέλεσε έναυσμα για να διηγηθούμε τον γνωστό μύθο του Κουτσοφλέβαρου από το βιβλίο του Ανδρέα Καρκαβίτσα από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.


Τα παιδιά ζωγράφισαν τους 3 ήρωες της ιστορίας την Κυρά Γαλανή, τον Μάρτη και τον Φλεβάρη.


ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ

Επεξεργαστήκαμε με τα παιδιά τις παροιμίες του Φλεβάρη, χρησιμοποιήσαμε το πολύ καλό εποπτικό υλικό από την συνάδελφο Ανθή Zήση









Τα παιδιά επέλεξαν την παροιμία που τους άρεσε περισσότερο και ανέλαβαν να την ζωγραφίσουν.....
Ιδού το αποτέλεσμα!









  Άλλες παροιμίες  πολύ όμορφες στην ιστοσελίδα εδώ.