Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Μύθοι του Αισώπου

ΜΥΘΟΙ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ





Ο Αίσωπος ήταν αρχαίος Έλληνας μυθοποιός και Μυθογράφος. Θεωρείται ιδρυτής του λογοτεχνικού είδους που σήμερα ονομάζεται παραβολή ή αλληγορία. Για τη ζωή του δεν υπάρχουν ακριβείς και συγκεκριμένες πληροφορίες, από πολλούς μάλιστα αμφισβητείται ακόμη και η ύπαρξή του.


Είναι ο διασημότερος από τους αρχαίους μυθοποιούς, αναμφισβήτητος πατέρας του αρχαίου μύθου. Θεωρείται επίσης ο κορυφαίος της λεγόμενης διδακτικής μυθολογίας. Αξίζει επίσης να σηΗ γέννησή του τοποθετείται τον 7ο αιώνα π.Χ, η δράση του όμως τον 6ο αιώνα π.Χ. και Όπως ακριβώς και με τον Όμηρο πολλές πόλεις και χώρες ερίζουν θέλοντάς τον δικό τους: τόπος καταγωγής του αναφέρεται η Φρυγία, ενώ σύμφωνα μ' άλλους γεννήθηκε στη Σάμο ή τη Θράκη, τις Σάρδεις, την Αίγυπτο ή και άλλες περιοχές της Αφρικής, όπως την Αιθιοπία, στηριζόμενοι στο ότι στις ιστορίες του εμφανίζονται ζώα άγνωστα τότε στην Ευρώπη και την Αφρική[2]. Ο μεγάλος αριθμός των τόπων αυτών δικαιολογείται και από τα πολλά ταξίδια που φέρεται να έκανε ο Αίσωπος.


Μεταγενέστερες μαρτυρίες τον αναφέρουν να παίρνει μέρος στο συμπόσιο των Επτά σοφών και να ελέγχει με την ευφυολογία και τη σοφία του τους λόγους τους[3]. Επίσης τον φέρουν στις Σάρδεις στην αυλή του βασιλιά Κροίσου, του οποίου ήταν ευνοούμενος και σύμβουλος.


O Αίσωπος ήταν ταπεινής καταγωγής (ο θρύλος τον παρουσιάζει ως κακόμορφο) και πραγματικό τέρας ασχήμιας: μαυριδερός, καμπούρης, τραυλός, κοντόλαιμος, στραβοπόδης με μύτη πλακουτσωτή και κεφάλι τριγωνικό, αλλά παράλληλα ήταν ευφυέστατος[4]. Παρ' ότι όσο ζούσε ήταν δούλος, οι Αθηναίοι του στήσανε αργότερα ανδριάντα, για να δείξουν έτσι ότι κάθε άνθρωπος αξίας, πρέπει, ανεξάρτητα από τη καταγωγή του να τιμάται.


Ο Αίσωπος γεννήθηκε κατά πάσα πιθανότητα, από οικογένεια δούλων, το 625 π.Χ., στο Αμόριο της Φρυγίας, ήταν δούλος του φιλόσοφου Ιάδμονα[5], έζησε στη Σάμο, ταξίδεψε στην Αίγυπτο και την Ανατολή και πέθανε στους Δελφούς, όπου είχε σταλεί από το βασιλιά Κροίσο γα να λάβει χρησμό του μαντείου το 560 π.Χ. Κατηγορήθηκε για ιεροσυλία και καταδικάστηκε σε θάνατο από ιεροδικαστές. Γκρεμίστηκε δε από τη κορφή του Παρνασσού[6]. Οι εκδοχές ως προς τους λόγους του θανάτου του, είναι αρκετές και διαφορετικές.


Σύμφωνα λοιπόν με μια εκδοχή, στάλθηκε από τον Κροίσο με προσφορές δώρων στο ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς, όπου, βλέποντας τις απάτες των εκεί ιερέων και την απληστία τους, τους κατηγόρησε με σαρκαστικό τρόπο. Εκείνοι, τότε, αποφάσισαν να τον θανατώσουν με δόλο. Πήραν λοιπόν από το ιερό του ναού μια χρυσή φιάλη και την έκρυψαν μες στις αποσκευές του. Στη συνέχεια τον κατηγόρησαν για κλέφτη κι ιερόσυλο. Έτσι με τη σκηνοθετημένη κατηγορία τον καταδίκασαν σε θάνατο και τον σκότωσαν ρίχνοντας τον στον γκρεμό από την κορυφή του Παρνασσού, Υάμπεια. Αμέσως μετά τον θάνατό του έπεσε πείνα και δυστυχία στον τόπο.


Με βάση μία άλλη εκδοχή, ο Αίσωπος ήταν δούλος κάποιου κτηματία που τον χρησιμοποιούσε σαν βοσκό. Μια μέρα, που είδε τον επιστάτη να χτυπά άδικα έναν άλλο δούλο, έτρεξε να τον βοηθήσει κι έτσι ο επιστάτης για να τον εκδικηθεί τον κατηγόρησε στον κτηματία, που τον πήγε στην αγορά τηςΕφέσσου για να τον πουλήσει. Εκεί, τον αγόρασε ο σοφός Ξάνθος από τη Σάμο, που εκτίμησε το έξυπνο βλέμμα του και τον πήρε μαζί του σα δούλο. Μαζί του άρχισε να ταξιδεύει και να γνωρίζει τον κόσμο. Στη συνέχεια ο Ξάνθος τον πούλησε στον επίσης Σάμιο σοφό Ιάδμονα. Αυτός εκτιμώντας τα πνευματικά χαρίσματά του και κυρίως την σοφία και την ευφυΐα του, τον απελευθέρωσε.


Κάποτε έφτασε και στη περιοχή των Δελφών κι επισκέφθηκε το περίφημο Μαντείο. Ο Αίσωπος ειρωνεύτηκε τους ιερείς ότι μαντεύουν για να πλουτίζουν, και τους κατοίκους, ότι αντί να καλλιεργούν τα κτήματά τους και να φροντίζουν τα ζώα τους ζούσαν από τ' αφιερώματα των προσκυνητών. Αυτό του το θράσος εξόργισε τους ιερείς του Μαντείου οι οποίοι τον παγίδεψαν, βάζοντας ένα χρυσό ποτήρι στις αποσκευές του και κατόπιν τον κατηγόρησαν για κλέφτη κι ιερόσυλο. Έτσι τον δίκασαν άδικα και τον καταδίκασαν σε θάνατο, ρίχνοντας τον από τις κορυφές των Φαιδριάδων, κάποια απόκρημνα βράχια, στον Παρνασσό[6].


Σύμφωνα με τη παράδοση, ο Απόλλωνας τιμώρησε την αδικία τους στέλνοντας στους κατοίκους των Δελφών μεγάλη πείνα και λιμό, που θέρισε πολλούς κατοίκους. Αυτοί τότε για να εξιλεωθούν, έστησαν μια μαρμάρινη στήλη προς τιμήν του Αισώπου...





Πρωταγωνιστές στους μύθους του Αισώπου είναι, κατά το πλείστον, ορισμένα ζώα, όπως η αλεπού, ο λύκος, το λιοντάρι, το ελάφι κ.ά. Κυρίως είναι διάλογοι μεταξύ ζώων που μιλούν κι ενεργούν σαν άνθρωποι, ενώ υπάρχουν και μερικοί με ανθρώπους ή θεούς. Πρόκειται για μικρά οικιακά αφηγήματα, διατυπωμένα με μεγάλη συντομία. Ο χαρακτήρας τους είναι ηθικοδιδακτικός, συμβολικός κι αλληγορικός. Οι Μύθοι αυτοί έχουν ιδιαίτερη χάρη, θαυμαστή απλότητα κι άφταστη διδακτικότητα. Είναι παρμένοι από τη καθημερινή ζωή και τη φύση. Είχε τη μοναδική ικανότητα να δίνει στα ζώα ανθρώπινες ιδιότητες, ψυχή και λαλιά, σε τέτοιο βαθμό που να θεωρείς ότι οι μύθοι του ήταν κάποτε η πραγματικότητα και όλα αυτά που διηγείται έχουν συμβεί. Βασικό χαρακτηριστικό των διηγήσεών του ήταν το επιμύθιο το οποίο ήταν εύληπτο για τα παιδιά και το λαό.






Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

Στο περιβόλι των λαών

ΟΙ ΛΑΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Αναρτήσαμε ένα μεγάλο χάρτη της Ευρώπης όπου τα παιδιά προσπάθησαν να εντοπίσουν την Ελλάδα. Εξηγήσαμε στα παιδιά τι είναι ήπειρος , πόσοι ήπειροι υπάρχουν και ποιες οι ονομασίες τους.
Σχηματίσαμε στο πάτωμα με τα στεφάνια τους 5 ολυμπιακούς κύκλους, όπου εξηγήσαμε στα παιδιά ότι ο καθένας αντιπροσωπεύει και μια ήπειρο. Γράψαμε σε καρτελάκια τις ηπείρους και το καθένα έπρεπε να τοποθετηθεί στο ανάλογο στεφάνι.




Ο Μύθος της Ευρώπης!

Δευτέρα 3 Μαρτίου 2014

Χαρταετοί








Η ιστορία του χαρταετού έχει βαθιές ρίζες στην αρχαία Κίνα περίπου τα 2400 χρόνια ζωής. Λένε ότι οι Κινέζοι εμπνεύστηκαν και έφτιαξαν τον χαρταετό ¨όταν είδαν το πανί μιας βάρκας να σκίζεται από τον άνεμο ή το καπέλο ενός αγρότη που εξαφανίστηκε στα χωράφια. 

Οι κινέζικοι χαρταετοί δεν ήταν χάρτινοι αλλά μεταξωτοί και είχαν την μορφή δράκου. Πάνω τους έδεναν χαρτάκια όπου έγραφαν τις επιθυμίες τους, τις ευχές τους ή τις αρρώστιες, τις συμφορές και τις έστελναν μακρυά. Έβαζαν ακόμη και φλογέρες να σφυρίζουν για να διώχνουν τα κακά πνεύματα.Σιγά σιγά άρχιζαν να τους διακοσμούν με εντυπωσιακά σχέδια και να τους πετούν για διασκέδαση. Μια από τις πιο εντυπωσιακές γιορτές με χαρταετούς που ''χορεύουν'' στους αιθέρες πραγματοποιείται εδώ και χιλιάδες χρόνια στη Βόρεια Ινδία, για την υποδοχή της άνοιξης, με εντυπωσιακές τελετές που έχουν τις ρίζες τους στην ινδουιστική μυθολογία. Για τον ίδιο λόγο, στη Λαχώρη του Πακιστάν κάθε Φεβρουάριο γίνονται πανηγυρικές εκδηλώσεις, που επαναφέρουν στη μνήμη παγανιστικές συνήθειες του παρελθόντος.

Στην Ευρώπη παρουσιάστηκε τον 9ο με 10ο αιώνα μ.χ χάρη στις συναλλαγές με Απω Ανατολή. Ο Χαρταετός έφθασε στην Ελλάδα πρώτα από τα λιμάνια Ανατολής (Σμύρνη-Χίο-Κωνσταντινούπολη), τα λιμάνια της Επτανήσου, της Σύρας, των Πατρών και ακολούθησαν τα αστικά κέντρα, όπου μπορούσε κανείς να αγοράσει σπάγκο και χρωματιστό χαρτί.

Αλλά και στην ελληνική αρχαιότητα, ο χαρταετός δεν ήταν άγνωστος. Αναφέρεται ότι ο αρχιμηχανικός Αρχύτας του Τάραντα -4ος αι. π. Χ.- χρησιμοποίησε στην αεροδυναμική του τον αετό, ενώ υπάρχει και ελληνικό αγγείο της κλασικής εποχής με παράσταση κόρης, η οποία κρατά στα χέρια της μια μικρή λευκή σαΐτα (είδος αετού) με το νήμα της, έτοιμη να την πετάξει.
Πιθανότατα βέβαια, τα πειράματα ή τα παιχνίδια των Αρχαίων Ελλήνων με τους "αετούς" θα πρέπει να γίνονταν με πανί τουλάχιστον ως το Μεσαίωνα, καθώς η χώρα μας δεν διέθετε σε αφθονία το χαρτί.




Φεβ272014

John George Brown

11 πίνακες διάσημων ζωγράφων με θέμα το χαρταετό

Χαρταετός - Henri Lebasque

Χαρταετός - Henri Lebasque
Τρία παιδιά του Richard Arkwright με χαρταετό -Joseph Wright of Derby - 1791Πορτρέτο δύο αγοριών με ένα χαρταετό - George Romney

Πορτρέτο δύο αγοριών με ένα χαρταετό - George Romney
Τρία παιδιά του Richard Arkwright με χαρταετό -Joseph Wright of Derby - 1791
two-peasant-boy-with-a-kiteΣκυλιά κυνηγούν χαρταετό - Carl Reichert
Σκυλιά κυνηγούν χαρταετό - Carl Reichert
Πετώντας Χαρταετούς - John George Brown - 1867
Πετώντας Χαρταετούς - John George Brown - 1867












πέταγμα χαρταετών στη Montmartre - William James Glackens - 1906
πέταγμα χαρταετών στη Montmartre - William James Glackens - 1906
Πετώντας τον χαρταετό -Robert Gemmell Hutchison R.S.A. R.S.W. - 1907
Πετώντας τον χαρταετό -Robert Gemmell Hutchison R.S.A. R.S.W. - 1907
αγόρι πετάει χαρταετό Frederick McCubbin - 1909
αγόρι πετάει χαρταετό Frederick McCubbin - 1909
Ο χαρταετός -Ignacio Pinazo Camarlench
Ο χαρταετός -Ignacio Pinazo Camarlench
Ο χαρταετός - Francisco Jose de Goya y Lucientes - 1777-1778
Ο χαρταετός - Francisco Jose de Goya y Lucientes - 1777-1778
                                              Υδρα με χαρταετούς 1980 Ν Χατζηκυριάκου- Γκίκα


Μπορούμε να επινοήσουμε διάφορα παιχνίδια βλέποντας αυτούς τους πίνακες. Επιλέγουμε έναν πίνακα σχολιάζουμε τα χρώματα που χρησιμοποίησε ο ζωγράφος. Τα παιδιά κλείνουν τα μάτια και ονομάζουν 2-3 αντικείμενα που θυμούνται από τον πίνακα. Μετράνε πόσοι χαρταετοί πετάνε ψηλά στον ουρανό, πόσα είναι τα πουλιά. 

Έργα Ελλήνων ζωγράφων με χαρταετούς εδώ

Τα παιδιά μπορούν να ζωγραφίσουν έναν χαρταετό που πετά πάνω από θάλασσα και να μάθουν τους στίχους της Ν. Κάντζου

                                              Μόλις φυσήξει αεράκι
                                               Ξεκινώ το ταξιδάκι
                                               Ψαλίδα, άστρο, αετός
                                               Πετώ ψηλά καμαρωτός


Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

Η ιστορία του Αρλεκίνου





Μια φορά κι έναν καιρό στην πόλη με τις γόνδολες, τη Βενετία, ζούσε ένα φτωχό παιδάκι, ο Αρλεκίνος. Τις μέρες της Αποκριάς, στη Βενετία γιορτάζουν το καρναβάλι με παρελάσεις και γιορτές. Όλοι ντύνονται μασκαράδες και κρυμμένοι πίσω από τις μάσκες τους γλεντάνε μέχρι το πρωί.

Ο μικρός Αρλεκίνος, κάθε απόγευμα, καθόταν στο παράθυρο, έβλεπε τους γελαστούς μασκαράδες που περνούσαν παρέες παρέες κάτω από το σπίτι του και μερικές φορές ένα δάκρυ κυλούσε στο μαγουλάκι του.  Θυμόταν πώς ντυνόταν κι αυτός μασκαράς μαζί με τον πατέρα του και τη μητέρα του και κάνανε βόλτες στην πλατεία το Αγίου Μάρκου με τα περιστέρια.  Τώρα πια όλα ήταν διαφορετικά ! Ο πατέρας είχε πεθάνει και η καημένη η μητέρα του με μεγάλη δυσκολία κατάφερνε να πληρώνει τα έξοδά τους.  Σκούπιζε, λοιπόν, το δάκρυ του και χαιρετούσε τους γελαστούς μασκαράδες που του φώναζαν να κατέβει μαζί τους στο γλέντι.


Η μαμά του είδε το κρυφό δάκρυ του Αρλεκίνου και ανέβηκε στη σοφίτα αποφασισμένη να βρει κάτι, έστω κι ένα παλιό ρούχο, για να μασκαρέψει το λυπημένο παιδί της.

Κάτι μικρά κουρελάκια από υφάσματα της έδωσαν την ιδέα ! Τα μάζεψε όλα, πήρε τα ραφτικά της και δούλεψε  μέχρι το πρωί. Ένωσε τα μικρά κομματάκια, έκανε ένα μεγάλο πολύχρωμο πανί και μ’ αυτό έραψε μια φανταχτερή στολή, που άλλη δεν είχε ξαναγίνει !       
                           
Ξύπνησε χαρούμενη το Αρλεκίνο και τον έντυσε με τη στολή. Φούντωσε τα κατσαρά καστανά μαλλάκια του παιδιού και, σαν τελευταία πινελιά, άνοιξε δυο τρύπες με το ψαλίδι της σε μια μαύρη βελούδινη λωρίδα και την έδεσε στα μάτια του παιδιού για μάσκα ! Το αποτέλεσμα ήταν θαυμάσιο !
Ευτυχισμένος ο Αρλεκίνος, με τα δάκρυα απ’ τα παράπονα να λάμπουν στα ματάκια του, έδωσε ένα σκαστό φιλί στη μανούλα του και έτρεξε στην πλατεία.

Τα πυροτεχνήματα έλαμπαν στον ουρανό και τα παιδιά μάζευαν καραμέλες και σοκολάτες που  πετούσαν οι άρχοντες από τα μπαλκόνια.

Όταν έφτασε στην πλατεία ο Αρλεκίνος, όλοι θαύμαζαν τη φορεσιά του, κι εκείνος χαρούμενος άρχισε να χορεύει χωρίς να φανερώνει ποιος είναι.

Ποιος είσαι; τον ρωτούσαν πολλοί. Είσαι από τη Βενετία; Που αγόρασες αυτή τη θαυμάσια στολή;
Ο Αρλεκίνος χαμογελούσε και κρατούσε καλά φυλαγμένο το μυστικό του, ώσπου μια κοπελίτσα τού άρπαξε τη μάσκα.


Είναι ο Αρλεκίνος ! φώναξαν κάποιοι ξένοι. Αυτός είναι ο βασιλιάς του καρνάβαλου, φώναξαν όλοι μαζί και του πρόσφεραν φρούτα και γλυκά χορεύοντας χαρούμενοι γύρω του.


Μια μικρή Κολομπίνα τρέχει κοντά του σείοντας το ντέφι της ψηλά στον αέρα και του λέει:
-Λοιπόν Αρλεκίνε τι λες; Θέλεις να χορέψουμε μαζί;

Ο Αρλεκίνος χωρίς να χάσει χρόνο την έπιασε από το χέρι και χόρευαν ξέφρενα όλη νύχτα. Όταν ο χορός τελειώνει όλοι αρχίζουν να ρωτούν τον Αρλεκίνο που βρήκε αυτό το υπέροχο και μοναδικό κουστούμι και εκείνος γεμάτος υπερηφάνεια απαντά :
- Μου το έφτιαξε η μητέρα μου, η κυρία Φαντασία!
Το πρωί γύρισε στο σπίτι του φορτωμένος με γλυκά.
Ένας χρόνος πέρασε.  Την επόμενη χρονιά, μόλις πλησίαζε η Αποκριά, όλοι έτρεξαν στη μητέρα του Αρλεκίνου και πλήρωναν όσο όσο για να ράψουν μια πολύχρωμη φορεσιά Αρλεκίνου!





      



                                        


ΡΥΘΜΙΚΗ ΑΓΩΓΗ


Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΤΑΡΑΝΤΕΛΑΣ

της Μαριλένας Καββαδά

Το ντέφι μου χτυπώ
με εύθυμο ρυθμό 
και όλους σας καλώ
σε τούτο το χορό.

Ταραντέλα -Ταραντέλα
να χορέψουμε με τρέλα
Ταραντέλα- Ταραντέλα
χοροπήδα- χαμογέλα

Το ντέφι μου χτυπώ 
με κέφι ζωηρό
και όλους σας καλώ
στον πιο τρελό χορό.

Ταραντέλα - Ταραντέλα
να χορέψουμε με τρέλα
Ταραντέλα -Ταραντέλα
χοροπήδα -χαμογέλα.

Τα παιδιά γίνονται ζευγάρια Αρλεκίνοι και Κολομπίνες και χορεύουν κρατώντας οι Κολομπίνες ντέφι που το χτυπούν ρυθμικά. Κάθε φορά που γίνεται παύση της μουσικής ευχαριστούν το ζευγάρι τους και ψάχνουν να βρουν ένα νέο για να συνεχίσουν τον χορό.
Ο χορός της ταραντέλας είναι ένας ζωηρός και εύθυμος χορός που αγαπιέται πολύ από τα παιδιά. Λένε πως το όνομα του ο χορός το πήρε από την αράχνη Lycosa Tarantula όπου το δάγκωμα της προκαλούσε μια ασθένεια που λεγόταν ταραντισμός με συμπτώματα όπως καταθλιψη και μεγάλη κόπωση. Λένε ότι κάποιες μελωδίες επιδρούν ψυχομαγνητικά στα άτομα όπως η μελωδία της ταραντέλας επιδρά ως αντίδοτο της ταραντούλας!
Η Ταραντέλα προέρχεται από την πόλη Τάραντο της Σικελίας.

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ
Τα παιδιά παρατηρούν την στολή του Αρλεκίνου και διαπιστώνουν ότι αποτελείται από συγκεκριμένα σχήματα. Εξηγούμε ότι το σχήμα αυτό ονομάζεται ρόμβος. Χωρίζουμε ρόμβους σε τρία μεγέθη και τρία χρώματα κόκκινο, κίτρινο πράσινο.

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Ανθισμένη Αμυγδαλιά

ΑΝΘΙΣΜΕΝΗ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ- Η ΝΥΦΟΥΛΑ ΤΟΥ ΒΟΡΙΑ

Από το Παράθυρο στην Εκπαίδευση τ.37

Καταμεσής στο μεγάλο περβόλι στέκεται μια πλουμιστή νυφούλα άσπρη και ροζ με χιλιάδες φύλλα και φυλλαράκια, κάθεται πάντα εκεί, περιτριγυρισμένη από το πεύκο, τη λεμονιά, τη μιλιά, τη νερατζιά, τη λεύκα , τη ροδιά.....Όλοι οι γείτονες την αγαπούν πολύ, γιατί είναι πάντα γελαστή, ευγενική δίνει πάντα την σειρά της στα άλλα δέντρα να ποτιστούν και αυτή πάντα τελευταία παίρνει νεράκι. Όλα τα δέντρα, επειδή είναι η μικρότερη την προστατεύουν και της δίνουν συμβουλές.



Προχτές το μεσημέρι ήρθε επίσκεψη στο περιβολάκι ένα αεράκι από το κάμπο. Πήγε κοντά σε όλα τα δεντράκια τα χάιδεψε, η ροδιά τον κέρασε ένα λεπτό δικό της άρωμα.
Το αεράκι πήγε πήγε κοντά στη λυγερή Μυγδαλίτσα της χάιδεψε τα σγουρά της μαλλιά και μετά της είπε την είδηση πως στον δρόμο καθώς ερχότανε συνάντησε την βασίλισσα Άνοιξη και πως του είπε να τρέξει παντού να το πει για να ετοιμαστούν! Όποιο δεντράκι στολιζόταν πρώτο η βασίλισσα θα το βράβευε με ένα μεγάλο παράσημο και θα το έκανε υπασπιστή της!  Για αυτό το λόγο έπρεπε να βιαστεί να προλάβει τα άλλα δέντρα.
Η Αμυγδαλίτσα δεν θέλησε να πιστέψει το αεράκι, αμφέβαλλε για τα λόγια του. Όμως το αεράκι επέμενε ,της έδειξε τον καταγάλανο ουρανό. Μετά της έδειξε ένα μικρό ρυάκι, βούτηξε ένα μικρό κλωνάρι να το δοκιμάσει αν ήταν δροσερό και απαλό και όχι κρύο και παγωμένο. Τι περίεργο! Το νεράκι δεν ήταν παγωμένο της φάνηκε χλιαρό. Τότε σήκωσε το κεφαλάκι της με τα πολλά κομπάκια και πήρε την απόφαση. Θα χαρούν όλα τα δέντρα όταν την δουν έτσι στολισμένη, θα τους αναγγείλει τον ερχομό της καλής τους βασίλισσας. Όλη την νύχτα ξετύλιγε τα μπουκλάκια της..... Το επόμενο πρωί όλο το περιβόλι γύρισε προς το μέρος της θαμπωμένο. Ο παππούς κούνησε λυπημένα το κεφάλι.
- Α τρελή Αμυγδαλίτσα πολύ βιάστηκες να στολιστείς είναι ακόμα χειμώνας θα έρθουν αγέρες και θα αρπάξουν τα ωραία σου λουλούδια.
 Πραγματικά δεν πρόφτασε να τελειώσει τα λόγια του και ένας δυνατός αγέρας φύσηξε!Ήταν  θυμωμένος επειδή η Αμυγδαλίτσα περιφρόνησε την δική του βασιλεία. Με τα παγωμένα του χέρια άρπαξε το κεφαλάκι της και κούνησε δυνατά τα λυγερά της κλαδιά. Τα ανθάκια πέσανε καταγής και αρκετά τα πήρε μαζί του. Μετά ήρθε και άλλος δυνατότερος που ζήλεψε τον πρώτο. Όλο το περιβόλι αυτό το βράδυ έμεινε ξάγρυπνο να ακούει τα κλάματα της Αμυγδαλίτσας. Όλοι την παρηγορούσαν και της έλεγαν ότι η βιασύνη δεν έχει ποτέ καλά αποτελεσματα  Το ποταμάκι της έπλυνε τα δακρυσμένα μάτια και της είπε 
- Μην στεναχωριέσαι αύριο θα βγάλεις καινούρια ανθάκια για να στολίσεις το σγουρό σου κεφαλάκι.
Εσύ θα είσαι το πιο όμορφο δεντράκι όταν έρθει η βασίλισσα Άνοιξη το βραβείο σου ανήκει!!!

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Το περιβόλι με τα δέντρα


η Αμυγδαλίτσα ανθίζει



ο αγέρας φυσάει

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

ΑΜΥΓΔΑΛΙΕΣ ΑΠΟ ΠΛΑΣΤΕΛΙΝΗ






ΑΜΥΓΔΑΛΙΕΣ ΜΕ ΔΑΚΤΥΛΟΜΠΟΓΙΕΣ






Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

Ο Μύθος της Αλκυόνης - Αλκυονίδες μέρες

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΑΛΚΥΟΝΗΣ

Παρατηρούνται την περίοδο από τα μέσα Δεκέμβρη μέχρι και τον Φλεβάρη, κάποιες ηλιόλουστες μέρες είναι οι λεγόμενες Αλκυονίδες μέρες. Οι Αρχαίοι Έλληνες προσπάθησαν να δώσουν μια ερμηνεία με τον δικό τους τρόπο ..........
Αυτές τις μέρες ένα όμορφο πουλί η αλκυόνα γεννάει τα αυγά της!








Αφηγηθήκαμε στα παιδιά τον γνωστό μύθο, εντυπωσιάστηκαν με την ροή της ιστορίας εξέφρασαν διάφορα συναισθήματα λύπης , αποδοκιμασίας, θυμού, αγωνίας ....
Τα παιδιά εκφράστηκαν μέσα από το θεατρικό  παιχνίδι,  συνεργάστηκαν , βίωσαν τον μύθο.


                                             
  
ΓΛΩΣΣΑ

Θέσαμε στα παιδιά προβληματισμούς για την εξέλιξη του μύθου, κάναμε υποθέσεις ,σενάρια διατυπώσαμε ερωτήσεις τα παιδιά άλλαξαν κάποια γεγονότα και όσα τους δυσαρέστησαν. Μετά καταγράψαμε όσα ειπώθηκαν και δημιουργήσαμε τον μύθο της Αλκυόνης με διαφορετικό τέλος αυτό που ικανοποιούσε τα παιδιά.
Κατόπιν το κάθε παιδί ζωγράφισε στο χαρτί του τον μύθο της Αλκυόνης με ένα διαφορετικό τέλος!!









Τα παιδιά είπαν: ο Κύηκας δεν πνίγηκε σώθηκε από ένα δελφίνι και  γύρισε στην αγαπημένη του,
ο Δίας παντρεύτηκε την Αλκυόνη για να την παρηγορήσει, κ.α

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ

Μια μικρή αλκυόνη  πεινασμένη χρειάζεται να την ταΐσουμε. Ρίχνουν τα παιδιά το ζάρι και δίνουν στην αλκυόνη να φάει τόσα ψάρια όσα δείχνει το ζάρι.








Το κάθε παιδί μπορεί να έχει την αλκυόνη του να την ταΐζει και όποιο πρώτο συμπληρώσει 10 ή 20 ψάρια θα είναι  νικητής.

Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2014

Φλεβάρης

  Ο Φεβρουάριος ήρθε! Το τελευταίο παιδί του Χειμώνα και της Παγωνιάς! Προβλημάτισε τους γονείς του από την μέρα που γεννήθηκε. Ήταν διαφορετικό από τα άλλα παιδιά τους, είχε ένα προβληματάκι με το πόδι του, ήταν λίγο κουτσός. Αυτό δεν το εμπόδισε όμως να κάνει σκανταλιές.
Μαζί με τον αδερφό του τον Γενάρη τρέλαναν τους ανθρώπους με τα μασκαρέματα και τον χαρτοπόλεμο! Η συνέχεια στο βιβλίο "Τα παιδιά του Χειμώνα"της  Λότη Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου.......................
 
Τα παιδιά άκουσαν με προσοχή την ιστορία του Φλεβάρη,  τους έκανε εντύπωση το κινητικό πρόβλημα του Φλεβάρη. Πόσο δραστήριος ήταν τίποτα δεν τον σταματούσε και όλα τα έκανε άνω- κάτω! Ήθελαν να μάθουν περισσότερα για αυτόν...


Αυτό αποτέλεσε έναυσμα για να διηγηθούμε τον γνωστό μύθο του Κουτσοφλέβαρου από το βιβλίο του Ανδρέα Καρκαβίτσα από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.


Τα παιδιά ζωγράφισαν τους 3 ήρωες της ιστορίας την Κυρά Γαλανή, τον Μάρτη και τον Φλεβάρη.


ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ

Επεξεργαστήκαμε με τα παιδιά τις παροιμίες του Φλεβάρη, χρησιμοποιήσαμε το πολύ καλό εποπτικό υλικό από την συνάδελφο Ανθή Zήση









Τα παιδιά επέλεξαν την παροιμία που τους άρεσε περισσότερο και ανέλαβαν να την ζωγραφίσουν.....
Ιδού το αποτέλεσμα!









  Άλλες παροιμίες  πολύ όμορφες στην ιστοσελίδα εδώ.