Μάνα, μανούλα, μητέρα, μαμά...

Πώς γράφεται η λέξη μητέρα

Μόλις έμεναν σι δυο τους μόνοι, κάθονταν στον καναπέ δίπλα δίπλα, πατέρας και κόρη, και τα έλεγαν ψιθυριστά:

- Ψουψουψού, ο ένας.

- Ψουψουψού, η άλλη.

Να πάρει η ευχή!

Γιόρταζε η μητέρα, κι έψαχναν να βρουν ένα δώρο, μα τι δώρο. Κάτι που να μην το είχε σκεφτεί Κανένας άλλος πριν από αυτούς.

«Αυτό είναι μεγαλείο», έτσι έλεγε ο μπαμπάς.

- Το κακό είναι που είσαι μικρή και δεν ξέρεις να γράφεις, της είπε.

- Να μάθω, προθυμοποιήθηκε η Φιλιώ.

- Αλήθεια το λες;

- Αλήθεια…

- Φέρε λοιπόν χαρτιά ν’ αρχίσουμε.

Θα σε μάθω να γράφεις τη λέξη ΜΗΤΕΡΑ

- Και θα χαρεί μ’ αυτό; - Ουουου!

- Και θα ευχαριστηθεί πολύ;

- Ουουου!

- Αυτά του «ουουου» του μπαμπά της την ενθουσίασαν

Κι άρχισαν οι πρόβες. Πρώτα έπρεπε να μάθει να γράφει το Μι. Της έπιανε το χέρι ο πατέρας και της το πήγαινε περίπατο πάνω στο χαρτί, ζιγκ-ζαγκ. Ούτε σκάλα να ήταν το Μι.

Πόσες φορές ανεβοκατέβηκε αυτή τη σκάλα η Φιλιώ ούτε το Θυμάται. Μα έκανε υπομονή.

Αφού από Μι αρχίζει η λέξη μητέρα, έπρεπε οπωσδήποτε να μάθει να το γράφει.

Και να οι κόλλες, και να τα γράμματα.

Κόλλες ατελείωτες με Η με Τ, με Ρ, με Ε, με Α.

Στα κρυφά. Να μην την πάρει μυρωδιά η μάνα της. Να είναι πραγματική έκπληξη.

Στο τέλος, μια λέξη που έμοιαζε πολύ στη λέξη μητέρα ζωγραφίστηκε πάνω σ’ ένα κομμάτι χαρτί και η Φιλιώ τη στόλισε με λουλούδια, αστεράκια και ήλιους.

Όταν ήρθε η μέρα της γιορτής της μαμάς, στήθηκαν μπροστά της και οι δύο, και η παράσταση ... άρχισε.

Γιατί δεν ήταν μόνο η κάρτα που της έδωσαν, ήταν και το θέατρο που της έπαιξαν. Βέεεβαια!

Η μάνα άνοιξε την κάρτα και διάβασε: ΜΗΤΕΡΑ.

- Η Φιλιώ μου το έγραψε αυτό; Αν είναι δυνατόν, είπε και γούρλωσε τα μάτια της.

Πριν προλάβει να πει κάτι άλλο, ο πατέρας άρχισε να ρωτάει τη Φιλιώ:

- Για να γράψουμε τη λέξη μητέρα, από πού πήραμε το Μι, Φιλιώ μου;

- Από το Μέλι, απάντησε το πιτσιρίκι.

- Και ποιος μας έδωσε το Ήτα του;

-Ο Ηλιος!

- Και ποιος μας δάνεισε το Ταφ;

-Το Τραγούδι. -

Και από πού αρπάξαμε το Έψιλον;

- Από το Ευχαριστώ!

- Και ποιος μας χάρισε το Ρο;

- Το Ρόδο!

- Κι από πού πήραμε το Άλφα;

- Από την Αγάπη.

- Και μ’ όλα αυτά τα γράμματα τι γράψαμε, Φιλιώ μου;

- Δε γράψαμε! Εγώ το έγραψα! διαμαρτυρήθηκε η Φιλιώ.

- Ωραία. Τι έγραψες, λοιπόν, μ’ αυτά τα γράμματα, Φιλιώ μου;

- Έγραψα τη λέξη ΜΗΤΕΡΑ, αλλά ίδρωσα μέχρι να το γράψω.

- Τελειώσαμε! Αυλαία! φώναξε ο μπαμπάς και χειροκρότησε την κόρη του.

Και μετά; Μετά τι έγινε;

Πού να ξέρω; Όταν πέσει η αυλαία, δεν ξέρεις τι γίνεται από πίσω της. Φαντάζομαι, όμως, αγκαλιές και φιλιά. Τι άλλο;

Αγγελική Βαρελλά

αν η μαμά μου ήταν...

Η μητέρα μέσα από την τέχνη......

 ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ    "η φροντίδα της μάνας"

Εικονίζεται μία γυναίκα καθισμένη δίπλα σε ένα τραπέζι. Κρατάει στην αγκαλιά της γεμάτη στοργή το μωρό της. Το κοιτάζει χαρούμενη και με τρυφερότητα του χαϊδεύει το πρόσωπο. Το βαθύ πιάτο πάνω στο τραπέζι υποδηλώνει ότι ασχολείται με το τάισμά του. Ο Ιακωβίδης δεν ασχολείται με την απόδοση του μωρού,το οποίο απεικονίζεται με την πλάτη στο θεατή, αλλά με την μητρότητα. Η γυναίκα όλο υγεία και σφρίγος , με ιλαρότητα και πληρότητα στο πρόσωπό της,κάθεται στην καρέκλα, ελαφρά στραμμένη προς τον θεατή, χωρίς να κοιτά τον θεατή. Η μορφή της ήρεμη και γαλήνια στο φωτεινό ουδέτερο βάθος, χωρίς χρωματική ένταση που να αποσπά το βλέμμα του θεατή.

• Περιγράψτε τον πίνακα. Σε ποιο δωμάτιο του σπιτιού πιστεύετε ότι βρίσκονται τα πρόσωπα που εικονίζονται;
• Αν γίνετε εσείς ζωγράφοι μπορείτε να αποτυπώστε τα πρόσωπα του πίνακα σε όποιο δωμάτιο του σπιτιού επιθυμείτε; π.χ στην αυλή, στην βεράντα, στην κρεββατοκάμαρα, στο σαλόνι; κ.λ.π
• θα θέλατε να ζωγραφίστε τον πίνακα προσθέτοντας κάποιο άλλο πρόσωπο ή κάποιο αντικείμενο που θεωρείτε ότι είναι σημαντικό ;